hayat birbiri ardına gelen kahrolası kayıplardan oluşur.thomas kempis: ne zaman insanların arasına çıksam daha az insan olarak geri dönüyorum.
anne sevgisinden yoksun büyüyen çocuklar, kendilerini sevmek, diğerlerinin onları seveceğine inanmak veya başkalarını sevmek için gerekli olan temel güven duygusunu geliştiremezler. yetişkin hayatlarında yabancılaşırlar, içlerine kapanırlar ve başkalarıyla genellikle düşmanca ilişkiler kurarlar.
sokrates: iyi yaşamayı öğrenmek için kişinin iyi ölmeyi öğrenmesi gerekir.
gracian: insanın başkasının meselelerine girmesi, kendi meselesiyle çıkmasıdır.
terentius: ben bir insanım ve insana ilişkin hiçbir şey bana yabancı değildir.
küçükken öğrenilen şey en iyi öğrenilendir.
schopenhauer: her şey olmaya kalkan insan hiçbir şey olamaz.
dün ve yarın yok. geçmiş hatıralar, gelecek özlemler yalnızca memnuniyetsizlik yaratır. zihinsel sükunete giden yol şu anı gözlemekte ve farkındalığımızdan oluşan nehirde rahatsız edilmeden akıp gitmesine izin vermekte yatar.
johanna schopenhauer: şaşaa, rütbe ve unvan genç kızların yüreği üzerinde baştan çıkarıcı bir etki yaratıp onları evlilik düğümüyle bağlar. bu, onları hayatları boyunca en büyük cezaya katlanmak zorunda bırakan yanlış bir adımdır.
chapman: gecenin ruh halinde demlenmeyen hiçbir kalem edebi bir şey yazamaz.
"hayat acı çekmektir. acıya bağlar neden olur; nesnelere, fikirlere, bireylere, hayata olan bağlar. acının panzehiri vardır; arzunun, bağın, benliğin sona erdirilmesi." (buddha)