kendilerinden sıkılanları eğlendirmek mümkün değildir.mutluluk aslında şiirdir; şiirse hareket demektir.
bir insan mutluluğu aramaya başladı mı, onu bulamamaya mahkum demektir. mutluluk, o, vitrindeki, bedelini ödeyip sardırarak alıp götürebileceğiniz eşya değildir.
mutluluk, onun peşinden koşmayanları gelip bulan bir ödüldür.
epiktetos: yanlış kanıyı yok et, kötülüğü de ortadan kaldırmış olursun.
insanlara orta halli, sakin ve güvenli bir hayat tavsiye edenler buna katlanmak için çok makul olmak gerektiğini söylemeyi ihmal ederler. servet ve mevkiyi küçük görmek kolay iştir; asıl güç olan, bunları küçük gördükten sonra can sıkıntısından patlamamaktır.
mutlulukta iradenin payı sanıldığından çok daha büyüktür.
ölüm yalnızca sağlıklı olanlara ağır gelir; ancak mutlu olanlar felaketin ağırlığını hissedebilirler.
montesquieu: bir saatlik bir okuma, her derdimi dağıtmıştır.
servetlerin bölüşümündeki eşitsizliğin özellikle şu sakıncası vardır ki, karınları iyice doymuş birçok insanı can sıkıntısına mahkum eder; bu yüzden onlar da kendilerine korkular ve öfkeler yaratarak bunlarla meşgul olurlar. bu lüks duygular yoksul insanların en ağır yükünü teşkil eder.
arzulanması uygun olan şeyleri istemek bazen büyük bir sanattır.