benden sonra mutluluk

özdemir asaf

yaşamak bir an içinde

beni güldüremeyen

acıklı değil gülünçtür

yetersiz iyi niyet kötüsüne yol açar

söylenemiyor çok şey susmadan

dinciler, insan anlamasını bilmeli dediler

akılcılar, bilmesini anlamalı insan derler

çok bilen çok yanılır

az bilen daha çok

ağladığını bilir bilmediği şeylere

güldüğünü unutmuş, hiç görmemiş gibidir

unutmayın ki yaşam

öldüresiye güzel değildir

yalan ölümden daha çok yitirir yaşamı

saklamak düşürür ağır ağır

insanın düşeceği en alçak ortamı

sözden korkmak, korkup susmaktır

şairler şiirlerinde yaşamaz

ulu yalnızlıklarında düşünür

"yalnız seni sevdim, seni yaşadım"

nasıl bir sevgidir bu, bilmiyorlar ki!

"dün yine günümüz geçti beraber

ölürsem yazıktır sana kanmadan"

çok şey var

olmakla olmamak arasında

var oldum öyle anlar oldu ki

var olmamak içindim kimi zaman

insan bir sonuç değil bence

sürekli bir yaşamadır

kısaca

sonuç varsa o insandır

benim bahçem yoksuldu

iki dala bir yaprak düşerdi ağaçlarımdan

kuşlarım ödünç alırdı kanatlarını

işlerinden yorgun dönen arkadaşlarından

hep kendini çizdi o

yanlış yapacak kadar usta olmadı

gölgesi kendisinindi abartmasız

canı sıkılıyordu arayan yerinden

çocukların her gün yaşam günüdür

doğum günü yaşlıların hüznüdür

parçalar çıkarıyor kocaman romanlardan

deyimler, bulgular, şiirlerden dizeler..

doğa yenilenirken yinelenir

gene papatya, gene gül, gene kayısı

toplum yinelenirken yenilenir

yarısı dündedir, yarındadır öbür yarısı

sevmek noktalanmaz

o, noktadır

bilim gitmeli bilenden bilmeyene

varlıklı olmalı bilen

karanlığı delen ışıklar gibi

hep gülmeli öğreten

seninle ölmek varken

onunla yanlış yaşamak

en uzun hep kendime konuştum

başkalarına hep kısa yazmak istedim

ne kendim dinledim ne başkaları

ben her şeyi bileceğimi bilirdim de

seni unutmasını bileceğimi bilmezdim

bilimin bireyi akıl

aklın bireyi düşünü

düşününün bireyi bilgi

bilgi safsatayı boğacak

sürünün bireyi koyun

çoban kaval çalacak

ahmaklığa alınyazısı demek

alınyazısına

bir ahmaklık çizgisi çizmektir

benim gücümdür bunları saran

bende bitmedikçe bende başlamayan

sakladığım sensin

yaklaşmak yarıyı geçtikten sonra başlar

eskisinin dışında yenisinin içinde

gelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu

gelmemen benim büyük yalnızlığımı doldurdu

büyümek en güçlü düşmesidir insanın doğadan

kesin konuşmak için bir şeyi az bilmek yeter

anı yazmak ya da anlatmak

bir savaş sürerken

eski bir savaşı anlatmak gibi bir şeydir

"bellek, dökülmekte olan bir duvar resmine benzer."

(stendhal)