bir keresinde kendimi değerli hissetmiştim, yazabildiğimi sandığım gece. ama sabah beş para etmez birisi olarak uyandım.yalnızlık, vahşi hayvanlar ve krallar içindir.
birçok edebiyat başyapıtı, günah ve ahlaksızlığın soylu bir hayasızlıkla, görkemli bir şölen gibi sergilenmesinden başka bir şey değildir.
yalnızlık, insanı iyi ya da kötü biri olma derdinden kurtarır.
pierre schoendoerffer: bir düşler kıyımıdır yaşam; çiğnenmiş, ihanete uğramış, satılmış, bırakılmış, unutulmuş bir düşler mezarlığıdır. ne israf..
cesaret taklit edilemez.
dramlar, ne kadar yakıcı olurlarsa olsunlar, sadece kahramanlarını kavuran iç yangınlardır; tutuşturdukları alevler kara, isli dumana dönüşmeden fark edilmezler.
içki, acıyı unutturmaz; sadece katlanılabilir kılar.
mutluluk diye bir şey yoktur; vardır diyenler, mutluluk sandıkları şeyin, razı oldukları bir mutsuzluk olduğunun farkına varamayanlardır.
insan dediğimiz, eski acıları yeni baştan yaşamaya mahkum edilmiş bir canlı türüdür.
hüznün ilacı yok. insanı bir kez ele geçirdi mi, eninde sonunda çürütür.
hayat, kendimizi değiştirip değiştiremediğimizin öyküsüdür. ilginç hayatlar, kendisini değiştirebilmiş kişilerin öyküleridir.