diego rivera
sanat tarihinde ilk kez bir kadın, tam bir içtenlikle, yalınlığı ve sakinliği içinde acımasız denebilecek bir içtenlikle, yalnızca kadını ilgilendiren genel ve özel olguları dile getirmiştir. çok yumuşak ve zalim olarak da nitelenebilecek içtenliği, bazı şeylerin kesin ve tartışmasız biçimde tanıklığını yapmasını sağlamıştır; bunun için kendi doğumunu, meme emmesini, ailesi içinde büyümesini ve her türden korkunç acılarını, kesin olgularla duyguları genelleştirip onları kozmogonik ifadesine ulaştığı durumlarda bile, her zaman yapmış olduğu gibi gerçekçi kalarak, derine inerek resmetmiştir.
frida kahlo, gerçekte normalin çok üzerinde bir yaşama gücüne ve acıya karşı dayanıklılığına sahip, harika bir varlıktır. bu güce ek olarak, ki bu da çok doğaldır, üstün bir duyarlılığı, inanılmaz bir inceliği vardır. bu sinirli bünyeye uyum gösteren gözlerinin bebekleri olağanüstüdür. gözbebeğinin mikro fotoğrafı kabarcıkların eksik olduğunu gösterir ki, bunun sonucu olarak frida'nın gözleri tıpkı bir mikroskop lamı gibi işler. bizlerden çok daha uzağı, çok daha küçük şeyleri görür, bu da onun başkalarının düşünce, niyet ve duygularına yaklaşma gücünü pekiştirir. gözleri bir mikroskop gücüne sahip olduğu gibi, beyni de gözlediği varlığın duyumsal-entelektüel yaratımının saydamlığını etkileyecek x ışınlı bir alet gibi güçlüdür.
resmi, bizim nitelik ve niceliğimizin bir eşdeğeri olmaktan öte, yoğunluğu ve derinliğindeki içerikle, duvar resimlerimizin büyük yüzeylerine yayılmasa da, frida kahlo meksikalı ressamların en büyüğüdür. çağımızın en iyi ve en büyük plastik belgelerinden ve gerçek insani belgelerinden biridir. geleceğin dünyası için sahip olduğu değeri ölçmek mümkün değildir.
böylesine bir içerik, kendisini içereni etkilememiş olamaz; tıpkı içerenin, içeriğin özelliklerinden etkilenmemesinin mümkün olamayacağı gibi. işte bu nedenle, frida kahlo olağanüstü güzel bir kadındır; genelgeçer bir güzellik değildir onunki, tıpkı ürettiği yapıt gibi müstesna ve karakterlidir.