şiddet seven adamlar, şiddeti daha az seven ama daha zeki adamlar tarafından kafeslere konulup bedenleri gerilir. onlara laf anlatmanın tek yolu budur.mistik olan, dünyanın nasıl olduğu değil, var olmasıdır.
hayatımızı önemli ölçüde hatırladıklarımıza ve pişman olduklarımıza bağlayan, günahlardır. geçerken yere yıkıverdiğimiz insanlar kısa sürede hafızamızdan kaybolurlar. ama onların yaraları da çok büyük olabilir. sadece hayat biçimimiz yüzünden sahip olduğumuz zaaftan pişmanlık duyuyoruz.
mutluların dünyası mutsuzların dünyasından tamamen başkadır.
aşık olmak ya da aşık olduğunu fark etmek, ne kadar acı verirse versin insanı meşgul eden bir hazdır. canlılığı ve benlik duygusunu geliştirir.
insanlar aşıkken hiçbir şey imkansız değildir.
geçmişin üzerinde durmak genellikle insanın nasıl kazanmış olabileceğinin fantezisidir, kazanamamış olmasına içerlemedir. işte bu içerlemeyi insan çoğu kez nedametle karıştırır.
ruhla ilkel malzemelerin her birlikteliği ıstırabı içerir.
her erkek annesi tarafından ihanete uğrar.
dünyada her şey olduğu gibidir ve olduğu gibi gerçekleşir. içinde hiçbir değer yoktur. hem olsaydı da bunun bir değeri olmazdı.
insan sevdiği şey gibi oluyor. ya da insan kendi gibi olan şeyi seviyor.
doğru olan genellikle doğal değildir.
insan neden ölü kuşları görmez hiç? nasıl da gizlenir hepsi ölmek için?