ziya osman saba
bu garip dünyada ben yadırgadım yerimi
yıllardan sonra bir gün, görüp çektiklerimi
tanrım bir meleğine emredecek: "yetişir!"
gözlerimi o saat sessiz kapayacağım
beni bekleyedursun bir kenarda yatağım
bütün yorgunluğumu alacak bir teneşir
bir yükü atmış gibi içimde bir hafiflik
oraya geçmek için aşacağım bir eşik
bir lâhza tutacağım bana uzanan eli
bir el gözlerimdeki perdeyi sıyıracak
onları bulacağım ve annem şaşıracak:
"oğlum! ne kadar da büyümüş ben görmeyeli."