charles baudelaire
nedir aşk? insanın kendinden çıkma gereksinimi.
kişi sanatla ne denli çok uğraşırsa kuşu o denli az kalkar.
ruhla ilkellik arasında gitgide belirginleşen bir çatlama görülür.
ilkel adamın kuşu herkesten çok kalkar; düzücülük halkın lirizmidir.
düzmek, bir başkasının içine girmeye can atmaktır; sanatçıysa kendi kendinden çıkmaz hiç.
erkekle kadından biri ya cerrahtır ya da cellat; ötekiyse hasta ya da kurbandır.
aşktaki en yüce ve tek zevk, kötülük etme kesinliğinde yatar. bütün tensel hazlar kötülükte bulunur.
hakkıyla para harcamak için ödeme yapılacak iki yer vardır: ayakyolları ve kadınlar.
ten hazlarına susamış insan yüreğinin en rezil yanından doğmuştur işkence.
kadın, ruhu tenden ayırmayı bilmez. hayvanlar gibi yalın, düz bir varlıktır. bedeninden başka bir şeyi yoktur dense yeridir.
kadın doğaldır; bu yüzden iğrençtir. dişiliği azar hep, becerilmek ister.
küçük bir aptal, küçük bir sürtük; en büyük yozlaşımla birleşmiş en büyük budalalık.