yazdığım her cümlenin son cümlem olduğu duygusunu taşıdım her zaman."yönettiklerine karşı silaha sarılmak, görevlerini yapmayan ve tahttan indirilmeyi hak eden kötü hükümdarın özelliğidir."
"gün için yeterli olan, ondan gelen kötülüktür."
bir zamanlar haymatlos yurtsuz adamdı; şimdi tarafsız adam.
en basit şeyleri bile görmek için ne kadar çok sabır gerektiği akla hayale sığmaz. gece, geç vakit. bir dizeyi bitirmek, bir kayayı kaldırmaktan zor.
sıcakta günler birbirine benziyor; kayıtsız. zihin çalışmıyor; insan tümüyle ölümcül bir hale giriyor. yalnızca alışkanlıklarıyla davranıyor.
aşk, sakin meskeni insanın.
uyanışlarım her zaman bir suçlunun uyanışları oldu.
anı.. nereye dokunsan acıtıyor.
eğer varsa çözüm, asla ne geçmişte ne de durmakta; var git yoluna.
aslında bir tek teması var şairin; o da kendi canlı gövdesi.
gecenin yorgun düşünceleri, sabahları daha gelişmiş bir fikre dönüşüyor.
"karanlık; benim ışığım olacaksın."
tatil, dertsiz olmak değil. her şeyin insanı incitip hastalıklı, darmadağınık bir hal yarattığı duygusu. insan kan kaybettiğini hissediyor, ilk güçlü dalganın insafına sığındığını.
varız; çünkü her fırsatta birileri cezamızın ertelenmesi için bizi bağışlamaya karar veriyor.