jean jaures
sanatçılar için ülkü, yapma bir çiçek değildir; gerçeğin en iyi, en tatlı yanlarından örülme canlı bir çiçektir. bu çiçeği koklayan yaratıcılar daha da serpilip gelişirler. demek ki ülkü gerçeği soldurmaz; tersine, onu besler. nitekim insanlığın bulduğu güzel görüşleri benimseyip uygulayınca, sanatın doğurduğu büyük ruhlarla birlikte olunca yaşamı sönük ve bayağı görmekten kurtuluruz. gözlerimiz ve gönüllerimiz dünyadaki güzellik ve insandaki iyilik hazineleriyle tanışır. şiir çimenlerin ürpertisini ruha iletir, yarı kapalı gönüllere güzelliğin ve büyüklüğün gizli çiçeklerini gösterir, içimizde daha ince duygular uyandırır. ülküyle gerçeğin kucaklaşmasını bütünlemek için güzel görüşleri davranışımızla gerçekleştirmemiz, yaşayışımızla ortaya koymamız gerekir. bu güç bizde vardır. nasıl ki meşe ağacı uzayı dolduran havayı köklerine kadar götürüyorsa sanat da yüksek esinleri varlığımızın derinliklerine kadar öyle indirir.