benim gece çocuğum,saat sabahın altısı ve hindiler ötüyor, insanca şefkatin sıcaklığı. refakatli bir yalnızlık mı bu? yaşamım boyunca senin mevcudiyetini unutmayacağım. sen beni paramparçayken aldın, bir bütün haline getirdin. bu küçük dünyada bakışlarımı nereye çevireyim? öyle engin, öyle derin ki bu dünya! vakit kalmadı, hiçbir şey kalmadı. uzaklık. kalan tek şey gerçek. olan, değişmez bir biçimde oldu. şimdi kökler ayrışıyor, saydam, değişmiş. sonsuza dek meyve veren ağaç. senin meyvelerin çoktan kokular saçıyor, çiçeklerin, rüzgarın ve tomurcuğun neşesiyle açarak renklerini sunuyor. diego adı, aşkın adı. seni böylesine sevmiş, tohumunu toplamış, yaşamını sabahın altısında billurlaştırmış ağacın susuz kalmasına engel ol.
sana sarhoş olduğumu söylerlerse
onlara gururla bunu senin için yaptığımı söyle
çünkü bunu yalanlayacak gücüm olmayacaktır
böylece aşkın uğruna kendimi öldürdüğümü
ve öpüşlerinin beni yitirdiğini bilmiş olursun.