yetişkinler öldükleri zaman korku içinde ölürler. senden ihtiyaçları olan her şeyi alırlar. ama çocuklar hep yaşayageldikleri gibi ölürler: umut içinde. neler olduğundan haberleri yoktur; bu yüzden de hiçbir şey beklemezler, ellerini tutmanı istemezler. ama sen, onların senin ellerini tutmalarına ihtiyaç duyarsın.dörtyol ağızları, hayat patikalarının buluştuğu, hayatın değiştiği yerlerdir.
savaşınızın bir amacı varsa eğer -sizi bir şeylerden kurtarmak, masumiyetine inandığınız insanlar uğruna çabalamak gibi- bir sona erme umudu da vardır. savaşınız çözülme içinse -adınız, kanınızla bağlandığınız yerler, adınızın bir toprak parçası ya da olayla ilişkilendirilmesi yüzünden ise- nefretle, kuşaklar boyunca nefretle beslenen ve kendinden sonrakileri de besleyen insanların yavaş yavaş ilerlemesidir söz konusu olan. işte o zaman, savaşın sonu yoktur, dalgalar halinde gelir ve aksi yönde umut besleyenleri faka bastırmayı daima başarır.
hiçbir şey hamile bir kadından daha sevimli olamaz.