yürek başkaldırdığı ölçüde insanidir. bu, şu demektir: insan olmak "yasaya boyun eğmemek"tir.gerçek şiir yasaların dışındadır.
hakikatin bizim üzerimizde hakları vardır. hatta üzerimizde tüm haklara sahiptir.
yalnız insan lanetlidir.
bellek kaypaktır.
bir şeye ulaşmak için gerekli araçlara sahip değiliz. aslında ulaşıyoruz; birdenbire gereken noktaya ulaşıyoruz ve geri kalan günlerimizi kayıp bir an'ı aramakla geçiriyoruz; ama tam da onu aramak bizi ondan uzaklaştırdığından, çoğu kez onu elimizden kaçırıyoruz. onunla birleşmek kuşkusuz, dönüş anından sonsuza dek yoksun kalmanın bir yoludur.
aynı anlamsız ışığın tüm insanlar için parıldaması ne kadar tuhaf!
çıplaklık diye adlandırılan şey, parçalanmış bir bağlılık gerektirir; en belirsiz çağrıya verilen titrek ve suskun bir yanıttan başka bir şey değildir. karanlıkta hayal meyal görülen kaçamak, ölgün ışık bir yaşamın bağışlanmasını gerektirmiyor mu? insan, herkesin ikiyüzlülüğüne -insan davranışlarının özünde hangi aptallık vardır- meydan okurken, kendisini alevlerin içinden pisliğe, çıplaklığın karanlığına götüren yolu yeniden bulmak zorunda değil midir?