bugüne kadar yalnızca "sen kimsin?" diye sorana ne cevap vereceğimi bilemedim.benim en büyük acım bedensel değil. içimde büyük bir şey var. onu öteden beri biliyorum ama dışarı çıkaramıyorum: bütün bu şeyleri yapan küçük birini oturup seyreden yüce ve sessiz bir benlik.
hayalleri ve arzuları olmayan efendiler olmaktansa, fark edilecek fikirleriyle mütevazıların arasında bir hayalperest olmayı yeğlerim.
herkesin yanında ve herkesin uğruna olmaya geldim ve bugün benim tek başıma yaptıklarım yarın yığınlardan yankılanacaktır. şimdi neler söylüyorsam tek yürekten, yarın binlerce yürek tarafından söylenecektir.
bir yaşam tarzı olarak "ortayı" övenlere yanıtım şudur: kim sıcakla soğuk arasında ılık, ölümle yaşam arasında titrek ya da ne katı ne sıvı, pelte olmak ister?
büyük güzellik beni tutsak eder; ama daha da büyük olanı kendimden dahi özgürleştirir. varlıkta yalnızca iki unsur vardır: güzellik ve doğruluk. sevenlerin yüreklerindeki güzellik ve toprağı sürenlerin kollarındaki doğruluk.