küçük şeylerin şebneminde, yürek sabahını bulur ve tazelenir.insanlar salgın hastalıktan korku ve dehşet içinde; ama iskender ve napolyon gibi yok edicilerden hayranlıkla söz eder.
insanların cenaze töreni, belki de meleklerin düğünüdür.
ah ne iyicildir insanoğluna yaşam; yine de ondan uzaklaşmış, çok uzaklara gitmiştir insan.
insanın kürsüsü, geveze aklı değil suskun kalbidir.
düşünce, boşlukta uçan bir kuş gibidir; kelimelerin kafesinde kanatlarını açabilir ama uçamaz.
en özgür ruh bile fiziksel gereksinimlerden kaçamaz.
alçak gönüllü ve gösterişsiz olmak, temiz ve saf olmayanın bakışlarından korunabilmeye yarayan bir kalkandır.
dünyada gerçeğe dönüşmeyecek hiçbir özlem mevcut değildir.