savaş

franz kafka

bir savaşı sürdürüyoruz. (nihai sorunun saldırısına uğradığımda silahlarımı kuşanmak için ardıma bakar fakat hangi silahı kuşanacağıma karar veremem. kararımı versem de benim olmayan silahları seçmeye yazgılıyım; çünkü hepimiz müşterek bir depodan silahlanıyoruz.)

tek başıma, bana ait bir savaşı sürdürebilmem mümkün değil; özgür olduğum yanılgısına kapılabilsem, çevremde benden başkasını görmesem, zaman yitirmeden görürüm ki, layıkıyla kavrayamadığım ya da hiç anlamadığım genel durumun yüklediği bir görevdir başladığım.

bunun kanıtladığı, savaştaki öncülerin, arkadan yaklaşan süvarilerin, pusuda bekleyen keskin nişancıların, savaşa özgü alışılmış sapkınlıkların var olduğu gerçeğidir; aynı zamanda kimsenin tek başına, özgür bir savaş sürdüremeyeceği gerçeğidir de. kendini beğenmişliğe atılmış bir tokat. elbette, aynı zamanda pek gerekli, gerçeklikle uyumunu yitirmemiş bir cesaret aşısı.

doğru yoldan sapıyorum. kendinizi beğenerek kapıldığınız kibir nöbetlerinden sonra derin bir nefes alın.