orman

j. m. coetzee

o zamana kadar başıma gelenler yetmezmiş gibi, limandan ayrıldıktan on gün sonra mürettebat ayaklandı. kaptan köşküne saldırarak, hayatını bağışlamaları için yalvardığı halde kaptanı öldürdüler. kendileri ile birlikte hareket etmeyen arkadaşlarını zincire vurdular. beni kaptanın cesedi ile birlikte bir sandala bindirerek denize salıverdiler. beni neden gemiden attıklarını bilmiyorum. ama namusuna saldırarak aşağıladığımız kişilerden bir süre sonra nefret etmeye başladığımızı ve onlarla göz göze gelmekten kaçındığımızı, onların varlığını unutmaya çalıştığımızı biliyorum. insan yüreği karanlık bir ormana benzermiş. brezilya'da böyle diyorlardı.