para düşkünüyüm, karaktersizim, ben de bir domuzum.insanlar vazgeçmiyor ve oymayı sürdürüyorlardı. nereden oyacaklarını çok iyi biliyorlardı beni delirtmek için. sabah benimle buluşup ödülümü kutluyor ve bana devlet edebiyat ödülünün verilmesinin nihayet sırasının geldiğini söylüyorlar ve ardından konuşmalarına anlamsız bir ara veriyorlardı. o zaman ben ödülümün küçük devlet ödülü olduğunu, bir onurlandırmanın değil, bir hainliğin söz konusu olduğunu anlatmak zorunda kalıyordum. ama ardından ödüllerin onurlandırma olmadığını, onurlandırmanın sapıklık olduğunu, bütün dünyada ödüllendirme bulunmadığını söylüyordum. insanlar onurlandırmadan söz ediyorlardı; oysa hangi onurlandırmadan söz edilirse edilsin alçaklık söz konusuydu dedim. devlet çalışan vatandaşlarını onurlandırmalara boğuyor ama temelde onları sapıklık ve hainlikle boğuyor dedim.
şurası kesin ki masalların dönemi geçti, kentlerin ve devletlerin masalları ve bütün bilimsel masalların; felsefi olanlar da geçti. artık düşünce dünyası kalmadı, evrenin kendisi de artık masal değil. avrupa, en güzel olan öldü; gerçek ve hakikat bu. gerçek, tıpkı hakikat gibi, masal değildir ve hakikat hiçbir zaman masal olmamıştır.
müzisyenler pek formda değildi ve birçok yerde hata yaptılar, ama bu gibi durumlarda doğru bir icraya değer verilmezdi.