zor olan, kurallara göre yaşamanın tam olarak yeterli olmaması. gerçekten de kurallara uygun yaşamayı başarırsınız (bazen kıl payı, son derece kıl payı, ama toplamda bunu başarırsınız).vergi kağıtlarınız gününde hazırdır. faturalarınız tam zamanında ödenmiştir. kimlik kartınız olmadan şurdan şuraya asla adım atmazsınız (ve de kredi kartına özel küçük cüzdan olmadan) buna rağmen dostunuz yoktur. kural karmaşıktır, çokbiçimlidir. iş saatleri dışında yapılması gereken alışverişler, para çekmeniz (ve çoğu zaman beklemek zorunda kaldığınız) gereken bankamatikler vardır.
hepsinden önemlisi, hayatınızın farklı alanlarını düzene koyan kurumlara yönlendirmeniz gereken çeşitli ödemeler vardır. üstelik hastalanabilirsiniz, bu da masraf kapısı ve yeni formaliteler demektir.
gene de boş zaman kalır. ne yapmalı? bunu nasıl kullanmalı? başkalarının hizmetine mi adamalı kendini? ama aslında başkaları sizi hiç ilgilendirmemektedir. plak mı dinlemeli? bu bir çözümdür ama yıllar geçtikçe müziğin sizi gitgide daha az heyecanlandırdığını teslim etmeniz gerek.
en geniş anlamıyla el uğraşları bir çıkış yolu sunabilir. ama mutlak yalnızlığınızın, her yeri kuşatan boşluk duygusunun, varlığınızın acı ve kesin bir felakete doğru yaklaştığı sezgisinin sizi somut bir ıstırap haline sürüklemek için yarıştığı o anların gitgide daha sık bastırmasını gerçekte hiçbir şey engelleyemez.
gene de ölmeyi her zaman istemezsiniz. bir hayatınız olmuştur. bir hayat yaşadığınız anlar olmuştur. kuşkusuz, artık bunu pek iyi hatırlamıyorsunuzdur; ama bunu kanıtlayan fotoğraflar vardır. şu herhalde ilk gençliğinizde çekilmiş olmalı ya da biraz daha sonra. o zamanlar yaşama iştahınız ne kadar da büyükmüş! hayat size yepyeni olasılıklardan yana zengin görünürdü. varyete şarkıcısı olabilir; venezuela'ya gidebilirdiniz.
şimdi kıyıdan açıktasınız: a, evet! kıyıdan ne kadar da açıktasınız! uzun zaman başka bir kıyı olduğuna inanmıştınız; artık böyle bir şey yok. gene de yüzmeye devam ediyorsunuz ve yaptığınız her hareket sizi boğulmaya daha çok yaklaştırıyor.