10.07.2009

raphaël

michel houellebecq

sen asla erotik bir genç kız düşü olamazsın, raphaël. bunu kabullenmen lazım; böyle şeyler sana göre değil. hem zaten artık çok geç.

ilk gençlik günlerinden beri yaşadığın cinsel başarısızlık, on üç yaşından beri peşini bırakmayan abazanlık sende silinmez bir iz bırakacaktır, raphaël. bundan sonra kadınlarla birlikte olabileceğini varsaysak bile -ki doğrusu, ben buna inanmıyorum- bu yeterli olmayacaktır; artık hiçbir şey yeterli olmayacak. sen daima yaşamadığın o ilk gençlik aşklarının öksüzü olarak kalacaksın.

sendeki yara daha şimdiden canını acıtıyor; gitgide daha beter olacak. sonunda kalbin korkunç, acımasız bir buruklukla dolacak. senin için ne kurtuluş var ne de huzur. öyle işte. ama bu demek değildir ki, sana her türlü intikam yolu da yasak. o kadar arzuladığın o kadınlara, sen de sahip olabilirsin. hatta onlardaki en değerli şeyi bile ele geçirebilirsin.

onlarda, raphaël, en değerli şey nedir? güzellikleri değil, bu noktada yanılgını düzeltiyorum; vajinaları da değil, hatta aşkları da; çünkü bütün bunlar yaşamla birlikte yok olur. ve sen şu andan itibaren onların yaşamlarına sahip olabilirsin. bu akşamdan tezi yok cinayet kariyerine atıl; inan bana dostum, bu senin elindeki son şans.

o kadınların bıçağının ucunda titrediklerini ve gençliklerine acıman için yalvardıklarını hissettiğinde, orada gerçekten sen efendi olacaksın; o an onlara ruhen ve bedenen sahip olacaksın. hatta onları kurban etmeden önce, kendilerinden birkaç lezzetli armağan da elde edebileceksin; bir bıçak, raphaël, hatırı sayılır bir müttefiktir.