insanın kendi kendine keyifsiz olduğunu söylemesinden daha kötü bir şey yoktur.insanlar için dünyada varsa yoksa zevktir önemli olan, gerisini görmez gözleri. insanların tanrıdan, iyilikten söz etmelerinin tek nedeni birbirlerini aldatmaktır. herkes kendisi için, kişisel zevki, çıkarı için yaşar; tanrı üzerine, iyilik üzerine söylenenler aldatmacadır.
insan, bir şeyler yapabilmek için önce işini önemli, iyi bellemek zorundadır. bu nedenle durumu ne olursa olsun, her zaman işini ona önemli, iyi gösterecek bir dünya görüşü yaratır kendine.
"içinizde günah işlememiş kimse, ilk taşı o atsın kadına." (yuhanna)
aydın çevrelerde, devlet kurumlarında, gazetelerde halkın yoksulluğunun nedenlerinden, onu kalkındırabilecek yollardan dem vurulur. ama halkı kesinlikle kurtaracak, kalkındıracak yolu es geçerler hep. yaşam kaynağı toprağı ona geri vermeyi düşünmezler.
kişi kendini suçlu saymadan bir kötülük edemez insanlara.
çoğalmak insanın en adi görevidir; en yücesiyse var olan canlı bir yaratığa hizmettir.
"mutluluğu, gerçeği arayın; gerisi verilecektir size." oysa biz gerisini arıyor, bulamıyoruz.
"öğrenci öğretmeninden üstün olamaz hiç; ama tam olgunlaşan bir insan öğretmeni gibi olur." (luka)
bir mikrop insan tırnağını kendince incelese onun organik olmadığı sonucuna varır. tıpkı biz insanların yeryüzü kabuğunu inceleyerek dünyamızın organik olmadığı sonucuna vardığımız gibi yanlıştır bu.
dinim falan yoktur benim. çünkü kendimden başka hiç kimseye inanmam. hiç kimseye. bir adım olduğunu sanıyorlar. oysa yoktur adım. hepsini attım; ne adım vardır ne yurdum. ben varım yalnız.