tanrılar arasında insan yalnızlığı mı
insanlar arasında insan yalnızlığı mı
korkusu küçük düşürüyor hayatımızı
ne diyordu ince şeylerin annesi:
"ötekini oku, derinde, dipte duranı."
kilisenin bahçesinde mumdan bir harita
bütün göç yollarının iki ucuna tutunmuş
"geride kalmanın cezasıyım -diyor-
biliyor musun, hoyratlık değil de
incelik yakıyor canımı."
bu kalabalıkta bu tenhalık-
sevgilim, bütün sözlerimi
mazlumların rüyasından seçtim ben
budur, düşünmeden bildiğim
budur, ayaklarına serdiğim has bahçe.