hayatımızın kökü mazidedir. mazi olmasa hatıra olmaz. hatıra olmayınca hayat, şimdi yaşadığımız nefes alma saniyesinden ibaret kalır. insan, yalnız maddeten değil manen, fikren de ruhunu mazi ile istikbal arasında çırpındırarak gezintiler yapmak için geniş sahalar ister. fikren kâh geriye döner, kâh ileriye uçar. halin nefes alıp verme saniyesi içine hapsolmak hayat değil ölümdür.yalnız ebediyet vardır. bunun içinden çıkamayan mahlukat doğmak, yaşamak, ölmek gibi üç devre geçiriyor zannolunuyor. lakin devre birdir. bunu üç gören biziz. yarın doğacaklar bugün mazide beklemiyorlar. şu anda yaşayanlar mazi, istikbal dediğimiz zamanlardan ayrılmış değildirler. yarın ölecekler genel hayattan çıkmıyorlar. doğmak, yaşamak, ölmek aynı hadisedir.
mazisiz, istikbalsiz bir hayatta ne eylem ispatlanabilir ne de ceza mümkündür. eylem var olabilmek için mutlaka bir dün, bir bugün, bir yarın ister.