kendi itibarımın hiçbir zaman pek farkında olmamışımdır.insan gençken birçok şey ona sıkıcı ve cansız gelir. ama yaşı ilerledikçe asıl önemli şeylerin bunlar olduğunu anlar.
aynadaki yansımanızı yüzeydeki en ince ayrıntısına kadar çizseniz de oradaki kişilik nadiren başkalarının gördüğü gerçeğe yaklaşır.
gençler çoğu zaman eğlenmekten suçluluk duyarlar.
hayatta yaptığı yanlışlarla yüzleşip onları kabullenmenin insana belli bir tatmin verip itibar kazandırdığı muhakkak. ne olursa olsun, temiz bir niyetle yapılan yanlışlar kesinlikle büyük bir utanç kaynağı sayılmamalı. asıl büyük utanç kaynağı, yanlışları kabul edememek veya etmemek olur.
öğrencilere durmadan bir şeyler anlatmak ve öğretmek pek hoşa gitmez; birçok durum vardır ki, orada sessiz kalmak ve onlara tartışıp düşünme fırsatı vermek istersiniz.
bir ressamın derdi, nerede görürse görsün, güzelliği yakalamaktır.
insan eski başarılarına sonradan farklı bir gözle baksa bile, ömründe o gün benim yüksek dağ patikasında yaşadığıma benzer gerçek bir veya birkaç doyum anı olduğunu bilmenin avuntusunu hiçbir şeyde bulamaz.