güzel sanatlarla uğraşanların çoğunun ahlakı güzel olur.meşhur atasözüdür ki kocadığı, kuruduğu zaman eğilmeyen ağaç, tazeyken istenildiği şekilde eğilir derler.
"ağaç yaşken eğilir." derler ki gerçek atasözlerindendir. lakin sanayideki gelişmeler kuru ağacı da ıslatıp ateşe göstermek suretiyle eğmek, bükmek imkanını bulmuştur. hele buharla ısıtıldıktan sonra en kalın direkler bile eğiliyor.
çingenelerin erkekleri karıları kadar rezil ve yüzsüz olmazlar. erkekler, insanlar arasındaki mertebeleri karılarından daha iyi takdir ettiklerinden, büyük küçük ne demektir anlarlar.
insanın böyle kendisini yine kendisince bir alemde bulması ne lezzetli bir şeydir! buna bazı seçkin kişiler "kesret içinde vahdet" derler ki insanlar onu kendileriyle beraber zannettikleri halde o adam cihanı dolaşır da yine bulunduğu yerden ayrılmamış olur.
efendilerin, beylerin en küçüğüne varmak, bizim çingenelerin en büyüğüne varmaktan daha iyidir.
evlilik denilen şey ne anadan doğmaya benzer ne de ölmeye. bunlar insanın tercihi dışında şeyler oldukları halde evlilik doğrudan doğruya insanın kendi tercihine bırakılmış bir haktır. o haktan niçin şöyle faydalanmıyorsun, böyle faydalanmıyorsun diye kimse kimseye baskı yapamaz.
dünyada nice olaylar vardır ki hiç de üstüne yüklenen adamların sebep oldukları şeyler değildirler. başkaları kaş yapalım derken göz çıkarmak türünden o olayların meydana gelmesine sebep olmuşlardır.
birkaç bin sene sonra insanoğlu tümüyle yeknesak bir medeniyete tabi olacak ve insanlar arasında ne kavmiyetçe, ne medeniyetçe hiçbir fark kalmayacak kadar medeniyet yaygınlaşacaktır. dünya bir insan memleketi ve insan da medeni bir aileden ibaret sayılacaktır.
iş bir kere halkın meşguliyet konusu olunca şairler ve kibar takımı bile onu malzeme edinmekten geri kalırlar mı? zevzeklerin en büyüğü bunlar arasında bulunur.
zayıfları ezmek insanlığımızın en parlak şiarlarındandır. bir adamı ezmek lazım gelince dünya kahraman kesilir.
bir hatayı daha büyük bir hatayla düzeltmeye kalkışmak o hatadan daha korkunç neticelere yol açar.