platon
dostlarım, insanların haz adını verdikleri şey görünüşte ne gariptir! onunla karşıtı sayılan acı arasında ne tuhaf bağıntılar var! onlar insanda aynı zamanda yan yana bulunmak istemezler. ama birini kovalayıp yakaladınız mı, çifte varlıkları sanki tek bir başa bağlanmış gibi, öbürünü hemen her zaman yakalamak zorunda kalırsınız.
kendilerini gerçekten felsefeye vermiş olanların, yalnız ölmek ve ölmüş olmak için çalıştıklarını halk bilmez görünür. bu doğru ise, bütün hayatı boyunca yalnız ölüm emelini besledikten sonra, ölüm gelince, uzun zamandan beri o kadar istenilen, o kadar aranılan şeye karşı isyan edilmesi şüphesiz çok saçma olur.
ten bizi her neviden istekler, tutkular, korkular, kuruntularla, bin türlü saçmalıklarla doldurur; öyle ki haklı olarak denildiği gibi, bir an olsun onunla gerçekten düşünmek mümkün olmaz. kavgalar, geçimsizlikler, çabalamalar yalnız tenden ve onun isteklerinden değil de nereden geliyor? bütün bunlar, mal ve para hırsından çıkıyor. bizi mal ve para biriktirmeye zorlayan sebep ise, ihtiyaçlarının kölesi bulunduğumuz tendir.
gerçekten saf olmayan biri için saf olan bir şeyi kavramak imkânsızdır.
gerçek filozofların ölmeye çalışmaları, bütün insanlar içinde de en az onların ölümden korkmaları bir hakikattir.
tek sağlam para bilgeliktir. yüreklilik, ölçülülük, adalet, her şey ancak bununla satın alınır.
yeryüzünün bir çukurunda kapanıp kalmakla onun yukarısında oturduğumuzu sanırız.