günümüzde yazar, tanımı bakımından, tarihi yapanların hizmetine giremez; tarihin ezdiklerinin hizmetindedir o.gerçek, esrarengizdir, kaypaktır ve her zaman yeniden kuşatılmak ister. özgürlük tehlikelidir; ne kadar heyecan verici ise, birlikte yaşamak o kadar güçtür.
doğulu bir ermiş, dualarında, kaderin kendisini ilgi çekici bir çağ yaşamaktan alıkoymasını dilermiş
bence en iyi yol, -mademki kendisi, kuvvetle istiyor bunu- çağımıza hakkını tanımak ve sevgili üstatlar, kamelyalı sanatçılar çağının sona erdiğini kabul etmektir. bugün yaratmak, tehlike içinde yaratmaktır.
emerson, olağanüstü bir şekilde, "bir insanın kendi dehasına olan güveni, inanışın ta kendisidir." demişti.
xıx. yüzyılın bir başka amerikalı yazarı da, "bir insan, kendi kendisine sadık kaldıkça, her şey onun tarafına doğru yol alır; hükümet, toplum, hatta güneş, ay ve yıldızlar" diye eklemişti. bu büyük iyimserlik bugün ölmüş gibidir.
günümüzde en çok hakaret edilen değer, özgürlük değeridir.
ancak özgürlük insanları yalnızlıktan kurtarabilir. kulluk bir yalnızlıklar kalabalığı içinde gezer.
iyi düşünenler, -her zaman iki çeşit zeka olduğunu düşünürüm: zeki zeka ve aptal zeka- özgürlüğün, ilerleme için bir engelden başka bir şey olmadığını yazmışlardır.
günümüzde en büyük ün, okunmadan sevilmek ya da nefret edilmektir.
barbarlık hiçbir zaman gelip geçici olmamıştır.
yeryüzünün ışıkları olmaksızın nasıl biçimler anlamsızlaşırlarsa, biçimler olmadan da ışıklar çok şey kaybeder.
gerçekte uysallık, hiçbir zaman, birkaç kütüphane hümanistinin tehlikesiz eğlencesi olduğu zamanki kadar değerinden kaybetmemiştir.
gerçeğin, nihayet tehlikelerle karşı karşıya kaldığı günümüzde ancak, yeniden ayakta durabilmesi, saygı görmesi imkanı vardır.