kırlangıçlar insanların yaptıkları yuvaları asla kullanmazlar. bir insan yuvalarına dokunduğunda bile, onu bırakıp bir yenisini yaparlar kendilerine.genel olarak insan yaşamı çok da bir şey değildir, az sayıda olayla özetlenebilir.
insanların sesleri asla değişmez, yüzlerindeki ifade de aynı şekilde. yaşlılığı özetleyebilecek genel bedensel çöküşte, sesle bakış kimliğin, özlemlerin, arzuların, insan kişiliğini oluşturan her şeyin sürüp gittiğine acılı ama söz götürmez biçimde tanıklık eder.
cinsellik hassas bir şeydir, içine girmesi güçtür güç olmasına ama insan kolayca çıkıverir ondan.
insan her zaman notlar alabilir, tümcelerini arka arkaya getirmeyi deneyebilir; ama roman yazmaya başlamak için tüm bunların yoğunlaşmasını, söz götürmez bir duruma gelmesini beklemek, gerçek bir gereksinim çekirdeğinin ortaya çıkmasını beklemek gerekir.
anlamlı olmayan bir şeyde anlam aramamalı.
insan yaşlandığını başkalarıyla olan ilişkileriyle, onların aracılığıyla fark eder; yoksa kendisinin sonsuza dek yaşayacağına inanmak ister içten içe.