trevanian
akademik tipler arasında yararsızlık esastır.
her çocuk kendini anasına babasına ebediyen borçlu sanır ama bu doğru değildir. eğer ortada bir borç varsa, anayla baba borçludur çocuğa. onu bu acılar, savaşlar, nefretler dünyasına getirdikleri için. hem de bir anlık zevk uğruna.
itiraf ruha iyi gelir. ruhu boşaltır, yeni günahlar için yer hazırlar.
öğüt, vermesi almasından zevkli olan tek şeydir.
yetişme tarzını ve sosyal sınıfı en iyi ortaya koyan şey insanların konuşma biçimidir.
cesaretin nerede bitip duygusuzluğun nerede başladığı belli değildir.
mantıksız şeyler beni korkutuyor. gaddar ve zalim bir adamın yanındayken, bir delinin yanında ettiğimden daha çok rahat ederim.
insanın kendini farklı sanmasından daha sıradan, daha olağan bir şey yoktur.
erkek milleti asla tam anlamıyla büyümüyor.
gençlik insana geçici bir konuktur. yaşlılık ise ölene kadar sizinle beraberdir.
acaba neden insana iyi gelen her şey ya sıkıcıdır ya da acı verir? neden bedene kötü gelen her şeyin ruha iyi geldiği varsayılır?
güzelliğin fazlası zekayı köreltir. şekerin dişleri bozması gibi.
ah, bu orta çağ insanlarının tanrısı gerçek bir tanrıymış kuşkusuz! ırmaklarda, yağmurlarda varmış o. bizim tanrımız gibi uzakta var olan, yalnızca ebedi mutlulukla ebedi ceza arasında bir tür komisyonculuğa benzer iş yapan bir varlık değilmiş.