hicviye

georg büchner

insanlık ebedi açlık içinde daha ne kadar kendi uzuvlarını yiyecek? ya da biz kazazedeler bir gemi enkazı üzerinde giderilmez bir susuzlukla daha ne kadar birbirimizin damarlarındaki kanı emeceğiz? ya da biz ten cebircileri sürekli reddedilen x bilinmeyeni ararken denklemlerimizi daha ne kadar parçalanmış organlarla yazacağız?

yaşam süresinin birazcık kısaltılması iyidir. ceket fazla boldu, bedenimiz onu dolduramıyordu. yaşam bir hicviye olacak, bundan böyle kimin elli ya da altmış şarkılık bir destana soluğu ve zihni yeter? birazcık usareyi kazandan değil de likör bardaklarından içmenin zamanı geldi. böylece ağzımız dolacak, yoksa işkembeye birkaç damlayı akıtmak zor olacaktı. sonunda haykırmam gerekiyor, bu gayret fazla geliyor bana. yaşam, onu sürdürmek için gösterilen çabaya değmez.