louis aragon
kalbim senin sesinde çırpınıyordu bir yelken gibi
sen olan bir akşamdı kapılar örtüldüğünde
ve bir giysinin dinlenişi gibi sandalye üzerinde
görülen şeylerin bütün çıplak ve uzun geçmişi
akşamdı bütün var olmamış akşamları andıran
dünya kendiliğinden hatırladığında hemen her şeyi
gazete okumak için vakit çok geç değil mi
ancak kendi nabzının atışını duyuyor insan
bir bahçenin hıçkırığı kanıyor bir yerlerde
belki de bir tedirginlik köpeğiydi bu
kulak uzun uzun inceler suskunluğu
dinlerim dirseğime dayanarak ve birdenbire
düş görmektesin işte