balzac
ruhsal evrenimizin kendi yasaları vardır. bu yasalar acımasızdır. onları tanımayan her zaman cezalandırılır. hele bir tanesi vardır ki ona hayvan bile tartışmadan, her zaman uyar. bu da bize bir ilk seferde isteyerek ya da istemeden, bile bile ya da bilmeden zarar vermiş olan kimseden kaçmayı buyurandır. bize bir zarar vermiş ya da rahatımızı kaçırmış yaratık bizim için her zaman uğursuz olacaktır. bulunduğu mevki ne olursa olsun, bize ne kadar sevgi duyarsa duysun, onunla ilişkimizi kesmemiz gerekir. çünkü bize bir şeytan tarafından yollanmıştır. benliğimizde bir iç görüş, ruhun gözü vardır; yıkımları hızlandırır. bu uğursuz varlığa duyduğumuz tiksinti de bu öngörünün sonucudur. din bunu yenmemizi buyursa da içimizde sesinin sürekli dinlenmesi gereken bir kuşku, bir güvensizlik kalır.