ev hanımı

ahmet hamdi tanpınar

leyla kadehini kaldırdı ve uzunca içti. yoruldum, dedi. hiçbir zaman bu cins ev hanımlığına alışamadım. kalabalığı seviyorum ama rahat kalmam şartıyla. gelsinler, eğlensinler, gitsinler. eskiden ne iyiymiş! beylerin, hanımların misafirlerini görmedikleri bile olurmuş. aşağı yukarı yine öyle olmuyor mu! ne gezer! hepsini ağırladım, hatır sordum, hepsine candan güldüm. şu "nasılsınız" efendim? küçükler nasıl? niye getirmediniz onları?" yok mu çıldırtıyor beni! ya o fevkaladeler, ah ne kadar sevdimler, bütün o aptal hayranlıklar.. geçen günkü çay elbiseniz de çok güzeldi. hele o gri şapkanız, gri size çok yakışıyor. herkes için ayrı cümle bulacaksın. herkese başka türlü güleceksin. ve bütün bunları yumurtlayabilmek için bir mağaza satıcısı gibi kafanın raflarını karıştıracaksın.